علائم اوتیسم در یک سالگی تا سه سالگی؛ نشانه‌هایی که والدین باید مراقب باشند

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) یکی از اختلالات عصبی-رشدی است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر رشد اجتماعی، زبانی و شناختی کودک بگذارد. بسیاری از والدین نگران این هستند که چگونه علائم اوتیسم را در نوزادان و کودکان خود شناسایی کنند، به‌ویژه در سنین یک تا سه سالگی که کودک به‌طور چشمگیری در حال رشد و یادگیری است. این مقاله به والدین کمک می‌کند تا با نشانه‌های اولیه اوتیسم در این سنین آشنا شوند و در صورت مشاهده علائم، بتوانند به‌موقع اقدام کنند. شناسایی زودهنگام اوتیسم و دریافت مداخلات درمانی می‌تواند به کودک کمک کند تا در مسیر رشد خود با موفقیت بیشتری پیش برود. در این مقاله، نشانه‌ها و علائم رفتاری که والدین باید مراقب آن‌ها باشند، بررسی می‌شود.

تأخیر در رشد زبانی

یکی از نشانه‌های اولیه اوتیسم در کودکان یک تا سه ساله، تأخیر در رشد زبان است. کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است در مقایسه با همسالان خود، دیرتر شروع به صحبت کنند و یا از کلمات محدودتری استفاده کنند. آن‌ها ممکن است نتوانند جملات ساده را بسازند یا در برقراری ارتباط کلامی با دیگران مشکل داشته باشند. این تأخیر در زبان می‌تواند شامل عدم استفاده از اشاره‌ها، عدم تقلید صداها یا کلمات، و یا عدم پاسخ به نام خود باشد.

مشکلات در تعاملات اجتماعی

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است در تعاملات اجتماعی با دیگران مشکل داشته باشند. آن‌ها ممکن است از تماس چشمی اجتناب کنند، به دیگران توجه نکنند یا علاقه‌ای به بازی با همسالان خود نشان ندهند. این کودکان ممکن است در درک احساسات دیگران مشکل داشته باشند و نتوانند واکنش‌های اجتماعی مناسب را نشان دهند. آن‌ها ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی احساس راحتی نکنند و ترجیح دهند به تنهایی بازی کنند.

رفتارهای تکراری و محدود

یکی دیگر از علائم اوتیسم در کودکان یک تا سه ساله، رفتارهای تکراری و محدود است. این کودکان ممکن است علاقه شدیدی به فعالیت‌های خاصی داشته باشند و تمایل به انجام آن‌ها به‌صورت مکرر نشان دهند. آن‌ها ممکن است در انجام بازی‌های تخیلی مشکل داشته باشند و ترجیح دهند با اشیاء به‌صورت تکراری بازی کنند. همچنین، ممکن است در مواجهه با تغییرات در روتین روزانه یا محیط اطراف خود دچار اضطراب شوند و واکنش‌های شدیدی نشان دهند.

حساسیت‌های حسی غیرمعمول

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است حساسیت‌های حسی غیرمعمولی داشته باشند. آن‌ها ممکن است به صداهای بلند، نورهای شدید یا بافت‌های خاص حساس باشند و واکنش‌های شدیدی نشان دهند. این حساسیت‌ها می‌توانند باعث ناراحتی کودک شوند و بر رفتار و تعاملات او تأثیر بگذارند. برخی از کودکان ممکن است به لمس یا بوسیدن حساس باشند و از تماس فیزیکی اجتناب کنند.

مشکلات در تقلید و بازی تخیلی

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است در تقلید رفتارهای دیگران مشکل داشته باشند. آن‌ها ممکن است نتوانند بازی‌های تخیلی مانند نقش بازی کردن را انجام دهند و ترجیح دهند با اشیاء به‌صورت تکراری بازی کنند. این مشکل در تقلید می‌تواند بر توانایی کودک در یادگیری مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی تأثیر بگذارد و باعث تأخیر در رشد اجتماعی او شود.

عدم پاسخ به نام یا تماس‌های اجتماعی

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است به نام خود پاسخ ندهند یا در مواجهه با تماس‌های اجتماعی مانند تماس چشمی یا اشاره به دیگران واکنش نشان ندهند. این عدم پاسخ می‌تواند نشان‌دهنده مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطی کودک باشد. والدین باید به این نشانه‌ها توجه کنند و در صورت مشاهده، با پزشک متخصص مشورت کنند.

مشکلات در درک زبان بدن و احساسات دیگران

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است در درک زبان بدن و احساسات دیگران مشکل داشته باشند. آن‌ها ممکن است نتوانند حالات صورت یا حرکات بدن دیگران را درک کنند و واکنش‌های مناسب نشان دهند. این مشکل می‌تواند باعث مشکلات در تعاملات اجتماعی و ارتباطی کودک شود و بر روابط او با دیگران تأثیر بگذارد.

تأخیر در مهارت‌های حرکتی

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است در توسعه مهارت‌های حرکتی تأخیر داشته باشند. آن‌ها ممکن است در انجام فعالیت‌های روزانه مانند پوشیدن لباس، استفاده از قاشق و چنگال یا دویدن مشکل داشته باشند. این تأخیر در مهارت‌های حرکتی می‌تواند بر استقلال کودک تأثیر بگذارد و نیاز به مداخلات درمانی داشته باشد.

واکنش‌های غیرمعمول به تغییرات محیطی

کودکانی که دچار اوتیسم هستند، ممکن است واکنش‌های غیرمعمولی به تغییرات محیطی نشان دهند. آن‌ها ممکن است در مواجهه با تغییرات در روتین روزانه یا محیط اطراف خود دچار اضطراب شوند و واکنش‌های شدیدی نشان دهند. این واکنش‌ها می‌توانند شامل گریه، فریاد زدن یا رفتارهای تکراری باشند و نیاز به توجه و مدیریت مناسب دارند.

جمع‌بندی

در این مقاله، به بررسی علائم و نشانه‌های اوتیسم در یک تا سه سالگی پرداختیم. از جمله مهم‌ترین علائم می‌توان به تأخیر در رشد زبانی، مشکلات در تعاملات اجتماعی، رفتارهای تکراری و حساسیت‌های حسی غیرمعمول اشاره کرد. همچنین، توضیح دادیم که چگونه این علائم می‌توانند به شناسایی زودهنگام این اختلال کمک کنند و چطور والدین می‌توانند با مشاوره پزشک و مداخلات درمانی مناسب، به کودک خود کمک کنند. شناسایی به‌موقع اوتیسم و انجام اقدامات درمانی به موقع می‌تواند تأثیرات مثبتی بر رشد و توسعه کودک داشته باشد. اگر شما نیز نگران رشد کودک خود هستید، مطالعه این مقاله می‌تواند کمک بزرگی در آگاهی و اقدامات صحیح باشد.